UDO

I.

UDO

Herulorum Rex, fil. Mistaevonis, summus Christianorum osor, Herulos rexit, tandem ab aliquo Saxone transfuga caesus. Pater Godescalci, qui ante regnum conversus, paternam necem in Saxonibus ultus est: ceterum cum apud suos fidem propagare vellet, ipse eius praeco a subditis A. C. 1066. caesus, duos reliquit filios, Buthuen, a quo Principes Megapolitani et Wandalici orti sunt: et Henricum, cuius posteritas brevi defecit. Fratres vero Udonis Ratiborus et Bogissaus Pomeranos Duces seuêre. Vide Phil. Iac. Spenerum, Syll. Geneal. Hist.

II.

UDO

calceamenti genus, apud Antiquos: quod alii ex lana, Senatores vero, et eorum imitatione Clerici Romani, portabant ex lino. Namque et linum suam calceis olim praeb visse materiam, ostendunt Udones inter alia illi, quibus Antoninum Imperatorem cognomine Philosophum permultosque alios, eius exemplô, usos fuisse, refert Herodian. ubi, cum religiosum illius erga Solem studium, eiusdem sacra et ceremonias, Sacerdotumque et Ministrorum, qui sacris illis operabantur, cultum et ornatum accurratius descripsit, Οὐδόνες, inquit τοῦτ᾿ ἔςτι λευκοτάτῃ ὀθόνῃ περὶ τὰ ὑποδήματα χρῆςθαι, Undonibus nempe ex candidissimo linteo ad pedes; h. e. linteis calceamentis, utebantur. Unde discimus, Udones illos sic e lino constitisse, ut etiam a voce ὀθόνη, quae linteum et subtile quodcumque velamen significat, appellationem suam desumpserint: ad quam vocem proxime Udones accedunt, quô pactô hoc calceorum genus Ulpianus vocat, l. 25. §. 4. D. de aur. et arg. leg. Quamquam alii, quasi Haedones, dictos malint, nonnumquam enim et ex hircorum haedorumque pilis confiebant, qui cilicini proin dicebantur, et de quibus haud dubie loquitur Martialis, l. 14. Epigr. 140.

Non hos lana dedit, sed olentis harba mariti:

Cinyphio poterit planta latere sinu.

Ad quae verba Ben. Balduinus, Hîc, inquit, cilicinos Udones describit, qui calceoli erant ex pilis hircinis caprinisque confecti: Cum alias e lana, alias e lino, ad pedum vel calorem vel munditiem confici solerent; Soccis nostris (Chaussons) similes, qui non calceorum ad instar, mediô crure tenus extendebantur: sed tantum eousque ubi tibiae pes coniungitur. Linteis vero istiusmodi Udonibus Romani etiam Pontifices, referente Iosephô Stevanô, lib. de osc. pedum Summi Pontif. per longa tempora usi sunt; postquam nimirum iis primum S. Silvester, a Constantino M. inter alia ornamenta donatus est (ut in Ecclesia Latina creditur) donec tandem linum illud candidum in sericum purpureum migravit. Vide praefatum Balduinum, de Calceo Antiquo, c. 4. 16. et 27. Albertus Rubenius, de Re Vestiar. l. 2. c. 5. ubi de Calceo Senatorio, ad verba donationis Constantinianae, ὑποδήματα ἤ τοι σανδάλια λευκὰ δἰ ὀθονίων, non alba haec calceamenta, sed candidô linteamine illustrata fuisse, ostendit, additque campagos hos incisos fuisse et πολυχιδεῖς (ut olim Sandalia quaedam apud Graecos) atque praeter hos campagos ita intercisos, habuisse etiam Senatores et Clericos pedules sive Udones e lino, qui, transparente per incisuras calceamentorum candidô linteamine, campagos illustraverint. Quod probat ex verbis donationis: Et sieut noster Senatus calceamentis utitur, cum Udonibus, id est, candidô linteamine illustratis. Facitque huc, quod Udones sive Ο᾿δώνια, ut viri docti observant, nihil aliud sunt, quam τὰ περιαπτὸμενα τοὶς ποσὶν ὑφάσματα, vide quoque Casaubon. Notis ad Trebellium. Salmasius, Not. ad Ael. Lamprid. in Alexandro Seu. c. 40. sic de hoc calceamenti genere: Quos Graeci πίλους, Latini udones vocârunt, quasi cudones, quod ex lana coactili vel ex pilis in modum lanae pressis et coactis quas subcusi essent --- empilia voce Graecâ dixit Plinius --- erantque proprie lanei calcei --- qui intra calceum quidem habebantur, verum plerumque et ipsi vicem calceamenti praestabant, praecipue domi et tntra cubiculum, calceones eos hodie vocamus --- pedum cucullos et cucullopedones etiam vocatos esse, notabamus supra. non multum dissimiles erant soleae lanatae, quarum mentio apud Martialem --- At fasciae pedules --- quibus involvebantur pedes atque integebantur, ad eundem plane modum, quô erura fasciis cruralibus --- Polluci πιριειλήματα ποδῶν dicuntur --- Quas autem soleas lanatas Martialis vocat,

σανδάλια λευκὰ διὰ ὀδωνίων appellat vulgaris donatio Constantini — Coeterum Auctores passim duones et fascias pedules et empilia confundunt, etiam ὀδώνια Graeci recentiores --- oraria et mucima appellaverunt etc. Adde et quae retro dicta de Impiliis, item voce Odo, et Soccus, nec non ubi de Soleis lanatis.